Milford Sounds, Kaka Point en Dunedin

Vanuit het warme Australie, hier het volgende verslag;

Zaterdag 21 november (Te Anau)

Al om 6.00 uur ging de wekker en helaas regende het flink!! In eerste instantie flink balen natuurlijk, maar ze hadden ons gisteren verteld dat als het regent, de Milford Sounds prachtig zijn!! Nou daar houden we ons dan maar aan vast. De route naar Milford was fantastisch, ondanks de regen die met bakken naar beneden kwam en de bewolking die om de bergen hing, echt heel mysterieus.

Na tussen hopen sneeuw door te zijn gereden, zo hoog reden we dus in de bergen, begon ons al snel duidelijk te worden waarom het zo waanzinnig mooi was met regen. We zagen steeds meer watervallen van de bergen afkomen, al konden we toen nog niet eens zien hoe hoog/stijl deze bergen wel niet waren, vanwege de bewolking. Al vroeg kwamen we aan bij de haven van Milford. We hadden een klein hoopje dat het wat droger zou worden, maar dit was niet het geval. Het was 10 minuutjes lopen naar de haven, maar binnen 2 seconden stonden onze schoenen al vol met water, maar ach ja we waren er op voorbereid. Droge kleren, schoenen, etc. hadden we in de auto liggen.

Nou en het was echt niet gelogen. Het was zo mooi!!! Waanzinnig!! Het had ook voor dit gebied vannacht flink geregend en dan komt al dat water van de stijle hoge sounds af denderen! Geweldig! Onbeschrijfelijk wat wij daar hebben gezien, overigens ook vanwege de regen, bewolking en de grootte van alles wat je ziet, bijna niet te verwoorden en heel erg moeilijk vast te leggen op foto. Tijdens de boottrip werd het weer beter en konden we al iets meer zien. Onderweg zwommen er nog een aantal pinquins met de boot mee. Wat een fantastisch gezicht hoe die beesties zwemmen/duiken. Heel komisch! Ook kwamen we nog een aantal dolfijnen tegen. We hadden weer geluk vandaag.

Na de boottrip begon onze kayaktocht. We hadden nog een uurtje speling, dus eerst even andere kleding aan getrokken en wat gegeten en gedronken. Gelukkig was het inmiddels droog geworden. Eerst wat uitleg van onze instructeurs en daarna het water op. Hoe te peddelen en wat te doen als je omslaat, want je bent er niet zomaar uit. Na wat te hebben geoefend met peddelen, ging het ons al aardig af, echt teamwork ;-) Gelukkig zaten we met z’n tweetjes in de boot, want er stond flink wat wind en door de hevige regenval ook een flinke stroming. Het was zo’n andere beleving vanaf het water, waanzinnig! Je voelt je nog kleiner als op de boot! Echt super mooi! Overal waar je kijkt, zie je watervallen van de stijle sounds afkomen. We konden nu vanwege de flinke regenval ook op plekjes komen waar ze vaak met kayakken niet kunnen komen.

Na ongeveer 2 uur te hebben gepeddeld, kwamen we aan bij het eindpunt van de Milford Track (4 daagse wandeltrack van volgens mij 51 km). Vanaf dit punt worden de wandelaars naar het vaste land gevaren na 4 dagen lopen. Vanaf hier hebben we een klein stukje van de Milford Track gelopen. Het stukje wat wij gezien hebben, was al geweldig, laat staan de rest van de track. Na de wandeling zijn we weer teruggepeddeld naar het beginpunt. Daarna begon de terugreis weer richting ons huisje in Te Anau die overigens weer heel anders dan de heenreis, want nu konden we alles zien. Prachtig!

Zondag 22 november (Te Anau-Kaka Point)

Vanmorgen eerst lekker uitgeslapen, tenminste we moeten hier altijd om 10 uur uitchecken, dus uitslapen is hier voor ons tot een uurtje of 9. Daarna in de auto gestapt richting Kaka Point voor een 3,5 uur durende rit. Grappig om te zien was dat onderweg het landschap weer veranderde naar de groene Teletubbie heuvels met heel veel schapen. Na ingecheckt te hebben en informatie van de omgeving te hebben gekregen, zijn we op pad gegaan naar Canibal Bay, daar schijn je zeeleeuwen tegen te kunnen komen. Daar aangekomen zagen we een Bay met veel strand en rotsen. Wij dachten op de rotsen zullen we ze vast wel vinden. We zagen in de verte wel een grote donkere vlek op het strand liggen, maar dachten eigenlijk dat dat een rots zou zijn. Maar dichterbij gekomen, bleek het gewoon een enorme zeeleeuw van een kilo of 400 te zijn die daar gewoon lekker een tukkie lag te doen. Dat verwacht je dan echt niet op zo’n strandje waar verder niemand loopt. Echt leuk! En dan nog te weten dat we de zeeleeuwen, pinguins , albatrossen en zeehonden overmorgen nog te zien krijgen tijdens een Wildlifetour. Bruce van ons motel had gezegd dat we rond 19.30 uur bij Nugget Point moesten zijn, want dan kun je de pinguins bekijken die aan komen zwemmen en naar hun nesten gaan. Nou die wilden wij natuurlijk wel zien, dus stonden we om 19.30 uur vanuit een hut op afstand te wachten totdat er een pinguin vanuit het water kwam. Uiteindelijk hebben we er twee uit het water zien komen, de rest was al eerder naar huis gegaan denk ik. Echt heel grappig!! Ze laten zich soort aanspoelen, krabbelen omhoog en lopen dan het strand over en in het gras gaan ze zich uit staan schudden. Komische beestjes!

Na ons pinguin avontuur hebben we een hapje gegeten in het enige kroegje van Kaka Point. Een echte stamkroeg waar ze flink aan het bieren waren en dat op zondagavond…. Eigenlijk was de tent al gesloten, maar voor ons wilde de kroegbaas nog wel iets maken. Na het eten hebben we nog gebruik gemaakt van onze eigen privé spa :)

Maandag 23 november (Kaka Point – Dunedin)

Vandaag eerst lekker uitgeslapen. We waren toch nog wel een beetje moe van de afgelopen dagen en aangezien het maar 2,5 uurtjes rijden zou zijn naar Dunedin, maakte het niet heel veel uit.

Rond 10 uur zaten we in de auto richting Dunedin. Het blijft nog steeds adembenemend langs de Highway, elke keer weer een ander landschap.

In Dunedin, al vroeg aangekomen, bij het Holiday Park was ons huisje al schoon, dus konden we onze bagage alvast droppen. Daarna direct naar het centrum van de stad vertrokken. Dunedin is de Schotse naam voor de Schotse stad Edinburgh. Dus het zal je niets verbazen dat het dan ook Schotse trekjes heeft. Het viel ons direct op dat de bouwstijl van de oude panden heel anders was dan we eerder hadden gezien, Schots dus. De mensen hebben een Schots dialect en overal zijn er pubs te vinden. Grappig om te zien hoe deze stad weer totaal anders is dan bijv. een Queenstown niet te vergelijken gewoon!!

Als eerste zijn we naar het oude Spoorwegstation van Dunedin gelopen omdat we in de reisboekjes hadden gelezen dat je vanaf dit station een mooie treinreis ‘Taieri Gorge’ kunt maken en niet te vergeten het station zelf, is het bekijken waard. Al snel hadden we besloten om ’s middags de treinreis van 4 uur te gaan maken. Ook voor Maarten een keertje lekker om de omgeving te bekijken zonder dat hij zelf hoeft te rijden.

Na eerst nog even Dunedin te hebben bekeken en geluncht te hebben reed de trein om 2.30 uur weg vanuit Dunedin, over een privéspoor, om het verlengde van de Taieri Rivier, tot aan Pukerangi. Een mooi gebergtegebied waar je alleen als wandelaar en met deze trein kunt komen. Vanaf Pukerangi reden we dezelfde weg weer terug naar Dunedin. De treinreis was zeer de moeite waard!

Dinsdag 24 november (Dunedin)

Vandaag zijn we nog een daagje in Dunedin. Na het ontbijt hebben we wat rondgeslenterd door de stad. Wendy, hier kennen ze het spinnen ook hoor, hier doen ze het zelfs gewoon op straat, haha… We hebben natuurlijk even een fotootje gemaakt. Als lunch hebben we sushi gegeten, voor de afwisseling ;-) Halverwege de middag zijn we teruggegaan naar ons huisje, want er stond een wildflifetour voor de namiddag op het programma. We waren heel benieuwd naar wat we allemaal te zien zouden krijgen…

Rond 15.30 uur werden we opgehaald. Eerst reden we naar het puntje van het Otago Peninsula (schiereiland bij Dunedin) hier zit namelijk een grote kolonie Koningsalbatrossen, grootste zeevogel , kan tot 1,2 meter lang worden en heeft een vleugelwijdte van 3,3 meter. Onze gids heeft ons een half uur lang van alles verteld over de Albatrossen, interressante dieren. Mooi gezicht om ze te zien zweven met die enorme vleugels. Doordat ze zweven, kunnen ze overigens heel lang in de lucht blijven en hebben ze weinig voedsel nodig. Ze verbruiken daardoor heel weinig energie.

Na de albatrossen gingen we naar de pinquins. Deze, en ook de zeeleeuwen en zeehonden bevinden zich in een natuurreservaat. Alleen de organisatie van onze tour, mag hier komen. Het reservaat is mede opgezet door de lokale boer die een gedeelte van zijn land beschikbaar heeft gesteld voor de broed en bescherming van de zeezoogdieren. Onderweg naar de schuilplaatsen, kwamen we op het strand al 2 zeeleeuwen tegen. Overigens het soort wat hier leeft, Hooker zeeleeuwen, is de zeldzaamste soort ter wereld en komt alleen in NZ voor. Ze zijn sinds een tijdje weer terug op het vasteland, nadat ze door Maori jagers bijna waren uitgeroeid. Vanuit de verschillende schuilplaatsen hebben we de pinguins terug zien gaan naar hun nesten. Ze hadden ook camera’s staan bij 2 verschillende nesten, dus konden we live de chicks (baby’s) zien. Zo schattig!!

Vervolgens op naar de zeehonden. Het is een super tijd nu om de dieren te bekijken, want het is broedseizoen, dus overal kleine chicks. Echt zo lief! Al die kleine zeehondjes zijn aan het oefenen met zwemmen in de kleine poeltjes tussen de rotsen. Schattig! Inmiddels begon het al donker te worden en was het tijd om naar huis te gaan. Jammer, want we hadden nog wel uren naar al deze beestjes willen kijken!! Dit was weer een super leuke dag!!